Selo Zlakusa nalazi se u Zapadnoj Srbiji, u Zlatiborskom okrugu i pripada teritoriji Užica. Sa najviše tačke sela na 931m nadmorske visine pruža se veličanstven pogled pod 360 stepeni, na vrhove Zlatibora i dolinu reke Rzave sa jedne strane, odnosno Ovčar, Kablar, požešku kotlinu, panorama Sevojna i Jelovu Goru sa druge strane. Zato je Zlakusa, nakon markiranja pešačkih staza od strane Etno parka “Terzića avlija” postal otkriće za mnoga planinarska društva širom Srbije i Evrope i zato je vododelnicom iznad sela prošla i trasa novoprojektovanog Evropskog pešačkog puta E7.
Postoji nekoliko priča i legendi o tome kako je selo dobilo ime. Najčešće se čuje, a i ima najviše argumenata legenda koja je iz vremena Turaka.
Delom teritorije današnjeg sela prolazili su turski karavani, utabanim rimskim putevima, puni robe i dukata, što je privlačilo pažnju hajduka. Upravo najzgodnije i omiljeno mesto hajducima za prepad na karavane koji su prolazili bila je jedna kosa (prevoj) u današnjem ataru sela. Pošto su napadi na turske karavane na tom mestu učestali upravo prilikom prelaska preko te kose, Turci, zazirući upravo od tog mesta nazvali su tu kosu po zlu, odnosno “zla kosa”. Vremenom taj naziv se ustalio i kod naroda koji je nastanjivao taj deo i vremenom prilikom izgovora i nepreciznog tumačenja došlo je do prelaska glasa “o” u glas “u” i odatle današnji naziv sela Zlakusa.
Druga legenda kaže da je na teritoriji današnjeg sela postojao jedan hang de su turski karavani pravili predah putujući iz Carigrada ka Dubrovniku. Pred tim hanom ih je uvek dočekivalo jedno kuče lajući na konje, “zlo i kuso” kako su ga Turci opisivali i dadoše ime celom selu po tom psu.
Imajući u vidu postojanje starih rimskih puteva ovom teritorijom, naročito zbog nekad velikog rimskog naselja u selu Visibaba nadomak Požege na nepunih 13km od Zlakuse i rimskih nekropola u susednom selu Uzići očito je tačno da su tim putevima prolazili turski karavani i vrlo moguće da je neka od ovih legendi dovela do današnjeg imena sela.
