Terme (thermae) predstavljaju tipično rimske građevine. Kao objekti javnog karaktera pojavljuju se u vreme Rimskog carstva u Rimu i u provincijama. One ne predstavljaju samo mesta za održavanje higijene već i mesta za odmor i razne društvene aktivnosti. Po svom arhitektonskom sklopu terme su se razlikovale na različitim lokacijama.
Viminacijumske terme se izdvajaju ne samo po svojoj raskoši, o čemu svedoče ostaci fresko-maltera, već i po specifičnom arhitektonskom rešenju. Dug period u kome su bile u upotrebi (I-IV vek) omogućava da se jasno prate pojedine faze u gradnji. Arheološkim iskopavanjima registrovano je ukupno 5 delova od kojih je 4 u funkciji tepidarijuma (bazeni sa toplom vodom) dok je peta konha predstavljala frigidarijum (bazen sa hladnom vodom). Pod starijih termi koji se nalazio na stubićima od opeka bio je prekriven mozaikom. Veliki broj žižaka ukazuje na činjenicu da su terme korišćene i noću.
"Pločice" iz rimskih termi
Viminacijum je bio glavni grad rimske provincije Gornje Mezije. Ovaj veliki grad bio je značajna tranziciona tačka između Zapada i Istoka. Nalazio se na granici Rimskog carstva – limes koja se prostirala od severne Engleske, od granice sa Škotskom preko Nemačke, Austrije, Mađarske, Srbije, Rumunije i Bugarske do Iraka i Irana, uključujući prednju Aziju sa Turskom i ceo submediteranski deo severne Afrike. Najelitnije rimske trupe u kasnoj antici regrutovane su sa ovih naših prostora. Za vojskom su tako pošli trgovci i zanatlije te su se i gradovi tako razvijali. Tako su Gornja Mezija i Donja Panonija od sredine III veka za manje od dvesta godina od marginalnih pograničnih provincija postale sedište zbivanja u Carstvu. Od druge polovine III veka do sredine IV veka kada je Rimsko carstvo bilo u krizi, ovaj prostor naročito dobija na značaju. Osamnaest rimskih imperatora rođenih na teritoriji današnje Srbije čine petinu ukupnog broja svih rimskih careva.
